Het Amsterdam-Rijnkanaal is ruim 4 meter diep, opgesloten door metalen damwanden: een voor dieren niet te nemen obstakel. Voor een gezonde visstand in het kanaal is het ontbreken van gradiënten funest. Bij het voormalige fort Nigtevecht, waar de Vecht en het Amsterdam-Rijnkanaal elkaar raken, ligt een kans om, door de aanleg van een natuurvriendelijke oever, de ecologische waarde te verbeteren.

Onze opvatting daarbij is dat een dergelijke toevoeging ten behoeve van natuur aan een (groot) infrastructureel element in feite een cultuurdaad is; een technische ingreep die vraagt om een duidelijke man-made vormgeving. In de loop van de tijd zal de natuur de zakelijke vormgeving op niet te voorspellen manier verzachten en transformeren.

De belangrijkste ingreep is het omleggen van de waterkering en het doorsteken van de bestaande dijk zodat er een luwe ondiepe oever ontstaat van circa 6 hectare die in contact staat met het kanaalwater. De doorsteken, twee V-vormige instroomopeningen laten een milde, door de scheepvaart veroorzaakte dynamiek toe. De luwte schept ruimte voor paaiplekken, schuilgelegenheid en leefruimte voor plant en dier. De dynamiek zorgt voor uitwisseling van zaden en dieren met het kanaal.

De oever is ingevuld met cirkelvormige grondlichamen, in het plan ‘atollen’ genoemd. Deze vorm zorgt voor een grote randlengte, laat een grote ruimtelijke variatie en differentiatie toe en maakt verschillende waterdieptes mogelijk.

Het fietspad langs het kanaal en de oprit van een nieuwe fietsbrug zijn over de omgelegde dijk geleid zodat voorbijgangers de ontwikkeling van de oever optimaal kunnen volgen.